ทิศทางยางบุรีรัมย์
ศูนย์กลางอีสานใต้
เรื่อง
: กองบรรณาธิการ
คงจะเป็นคำถามที่เชยเอามากๆ
หากจะถามว่าภาคอีสานปลูกยางได้หรือไม่...!!!
เพราะคำตอบถูกคลี่ของมาแล้วด้วยข้อมูลพื้นที่ปลูกยางในภาคอีสานแล้วกว่า
6
ล้านไร่
กอรปกับหลายรัฐบาลโปรยโครงการปลูกยางไปยังพื้นที่ราบสูงแห่งนี้ เช่น
โครงการปลูกยางระยะที่ 1 และ 2 โครงการยางล้านไร่
และล่าสุดโครงการปลูกยางระยะที่ 3 หรือโครงการยาง 8 แสนไร่
ทุกโครงการ
“โฟกัส” ไปที่ภาคอีสาน
บุรีรัมย์
คือ 1 ใน 3 จังหวัดแรกที่รากต้นยางจากภาคใต้ลงมาฝังรากลึก
เป็นเสมือนห้องทดลองในการปลูกยาง ก่อนจะค่อยๆ ขยายพื้นที่อย่างต่อเนื่อง
 |
| บุรีรัมย์ เป็นจังหวัดที่มีการผลิตยางแผ่นมาที่สุดในอีสาน ขณะที่หลายแห่งทำยางแผ่นรมควัน เพื่อเพิ่มมูลค่าทั้งในรูปของสหกรณ์ และวิสาหกิจชุมชน |
แม้ว่าวันนี้พื้นที่ปลูกยางของบุรีรัมย์
จะไม่ใช่พื้นที่ที่ปลูกยางมากที่สุดในภูมิภาค
ไม่ใช่พื้นที่ที่มีผลผลิตยางมากที่สุด
แต่บุรีรัมย์ก็เป็นจังหวัดอันดับหนึ่งที่มีการผลิตยางแผ่นมากที่สุด
ขณะที่จังหวัดอื่นๆ นิยมการผลิตยางก้อนถ้วย
ดังตังอย่างของ หนองคาย และบึงกาฬ เกือบ 100% ทำยางก้อนถ้วย
นั่นหมายความว่าเมื่อเทียบกันแบบไร่ต่อไร่
บุรีรัมย์ผลิตเงินได้มากกว่า
ตัวเลขจากสำนักงานกองทุนสงเคราะห์การทำสวนยาง
(สกย.จังหวัดบุรีรัมย์ ปัจจุบันมีพื้นที่ปลูกยากว่า 200,000 ไร่ และยังเปิดเผยว่ายังมีพื้นที่เหมาะสมพร้อมปลูกยางอีกกว่า
800,000 ไร่ ถ้าปลูกยางได้เต็มพื้นที่บุรีรัมย์จะมีสวนยาง
1
ล้านไร่ ซึ่งมีแนวโน้มว่าจะเพิ่มตัวเลขอย่างต่อเนื่อง
ขณะที่ผลผลิตเฉลี่ยอยู่ที่ 276 กก./ไร่/ปี แต่ปรากฏว่าหากมีการบริหารจัดการที่ดีสามารถได้ผลผลิตมากกว่า 600
กก./ไร่/ปี ดังตัวอย่างของเกษตรกรรายหนึ่งใน อ.แคนดง เป็นต้น
อย่างไรก็ตามพื้นที่เกิดกรีดยางยังคงมีเพียง
90,000 ไร่เท่านั้น
ผลผลิตรวม 26,455 ตัน/ปี
แต่เมื่อหันมาดูในพื้นที่พบว่าเกษตรกรมีการรวมกลุ่มในรูปของสหกรณ์ยางกันหลายแห่ง
เน้นงานด้านการรวบรวมผลผลิตในรูปของยางแผ่นดิบ และยางรมควัน ที่เหลือเป็นการผลิตยางก้อนถ้วย
ก่อนจะนำขายผ่านตลาดประมูลจากของภาครัฐอย่าง ตลาดกลางยางพาราจังหวัดบุรีรัมย์
และตลาดกลางยางของ สกย. เป็นต้น
รวมทั้งการตั้งตลาดประมูลขึ้นที่สหกรณ์แต่ละแห่ง
โดยเฉพาะยางก้อนถ้วย
 |
ขณะเดียวสหกรณ์การเกษตรหลายแห่ง
ซึ่งส่วนใหญ่เกษตรกรปลูกข้าวเป็นหลัก
วันนี้หันมาเปิดตลาดรวบรวมยางและประมูลผ่านตลาดต่างๆ ดังตัวอย่างของ
สหกรณ์การเกษตรแคนดง, คูเมือง และสตึก
เป็นต้น ทั้งนี้เป็นไปตามการผลิตของเกษตรกร
ส่วนโรงงานผลิตวันนี้บุรีรัมย์มีครบถ้วน
รวมมากกว่า 6 บริษัท ตั้งแต่โรงงานที่ซื้อขายน้ำยางสดเป็นหลัก
ซื้อยางก้อนถ้วยเพื่อทำยางแท่ง STR 20 เป็นต้น
ซึ่งแนวโน้มยางก้อนถ้วยจะได้รับความนิยมมากที่สุดถาวร
 |
| การซื้อขายยางในพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นการรวมผลผลิตกันขาย ก่อนจะส่งเข้าตลาดประมูลกลาง ราคาจึงใกล้เคียงกับตลาดกลางของประเทศ |
วันนี้จึงพูดได้เต็มปากว่า
บุรีรัมย์คือศูนย์กลางของยางภาคอีสานใต้ เป็นต้นแบบแห่งการผลิตยาง
เป็นต้นแบบแห่งการผลิตยางคุณภาพและเป็นตลาดกลางของสถาบันเกษตรกรที่ต้องการขายทั้งในและนอกพื้นที่
ส่วนรายละเอียดทั้งหมดติดตามได้ในสกู๊ป
ทิศทางยางบุรีรัมย์ ศูนย์กลางอีสานใต้
จาก นิตยสารยางเศรษฐกิจ ฉบับที่ 11 กุมภาพันธ์ 2555
ไม่มีความคิดเห็น